รายงานวิจัย: การประเมินความคุ้มค่าทางเศรษฐศาสตร์และผลกระทบงบประมาณของการใช้ยา peg-interferon และ ribavirin ในข้อบ่งใช้สำหรับผู้ป่วยไวรัสตับอักเสบซีเรื้อรังในกลุ่มผู้ติดเชื้อ HIV ร่วมด้วย (HIV/HCV co-infection)

โรคไวรัสตับอักเสบซีเป็นการอักเสบของตับที่เกิดจากการติดเชื้อไวรัสตับอักเสบซี (hepatitis C virus หรือ HCV) โรคนี้เป็นโรคติดต่อซึ่งมีช่องทางการติดต่อผ่านการสัมผัสเลือดหรือสารคัดหลั่งที่มีเชื้อไวรัสนี้อยู่ เช่น การติดต่อทางเพศสัมพันธ์ การรับเลือดบริจาคในอดีต การใช้อุปกรณ์ทางการแพทย์ร่วมกับผู้ติดเชื้อ เช่น การใช้เข็มฉีดยาหรือการใช้เข็มสักร่วมกัน เป็นต้น ผู้ติดเชื้อไวรัสตับอักเสบซีจะมีอาการและความรุนแรงของโรคที่หลากหลายตั้งแต่การอักเสบของตับเป็นระยะเวลาสั้นภายในไม่กี่สัปดาห์หรือบางครั้งอาจยาวนานหลายปีหรือที่เรียกว่าโรคไวรัสตับอักเสบซีเรื้อรัง (chronic hepatitis C หรือ CHC) พบว่าผู้ติดเชื้อไวรัสตับอักเสบซีร้อยละ 70 จะพัฒนาไปเป็นโรคไวรัสตับอักเสบซีเรื้อรัง  ผู้ป่วยส่วนมากไม่แสดงอาการหรือมีอาการที่ไม่จำเพาะต่อโรค เช่น อาการอ่อนเพลีย ในระยะเริ่มต้น หากเกิดการอักเสบบริเวณตับเป็นระยะเวลานานอาจทำให้เกิดพังผืด (fibrosis) ที่บริเวณตับ ส่งผลให้พัฒนาไปเป็นตับแข็งได้ ซึ่งผู้ป่วยจะมีอาการที่ชัดเจนมากขึ้น เช่น อาการดีซ่าน (ตัวเหลือง ตาเหลือง) และสุดท้ายอาจนำไปสู่โรคมะเร็งตับ ซึ่งนำไปสู่การสูญเสียคุณภาพชีวิตและการเสียชีวิตได้ในที่สุด อีกทั้งยังก่อให้เกิดภาระค่าใช้จ่ายต่อภาครัฐในการรักษาผู้ป่วยโรคตับอักเสบ ตับแข็งและมะเร็งตับโดยเฉลี่ยถึง 170,000 – 600,000 บาท ต่อคนต่อปี  จึงทำให้โรคไวรัสตับอักเสบซีเรื้อรังยังคงเป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญอีกโรคหนึ่ง ทั้งนี้ ในผู้ติดเชื้อเอชไอวี การติดเชื้อไวรัสตับอักเสบซีจะทำให้การดำเนินไปของโรคตับที่กล่าวข้างต้นเร็วกว่าผู้ที่ไม่ติดเชื้อเอชไอวีถึง 3 เท่า