ภาวะทุพโภชนาการมีส่วนทำให้ผู้ป่วยที่นอนโรงพยาบาลทรุดหรือเสียชีวิตได้
ผู้ป่วยที่นอนโรงพยาบาลหากมีภาวะทุพโภชนาการร่วมด้วยแล้ว จะทำให้ประสิทธิภาพของการรักษาโรคไม่ดี ผู้ป่วยหนักมีโอกาสเสียชีวิตและมีผลต่อค่ารักษาที่เพิ่มขึ้น
ผู้ป่วยที่นอนโรงพยาบาลหากมีภาวะทุพโภชนาการร่วมด้วยแล้ว จะทำให้ประสิทธิภาพของการรักษาโรคไม่ดี ผู้ป่วยหนักมีโอกาสเสียชีวิตและมีผลต่อค่ารักษาที่เพิ่มขึ้น
ปัญหาภาวะทุพโภชนา มี 4 กลุ่ม ได้แก่
มาราสมัส (Marasmus) ภาวะที่ขาดทั้งโปรตีนและพลังงาน พบมากในประเทศที่ยากจนขาดแคลนอาหาร
ควาชิออร์กอร์ (Kwashiorkor) ภาวะขาดโปรตีนแต่ได้รับพลังงานจากอาหารที่ไม่ใช่โปรตีนทดแทนพอต่อการรับมือกับเจ็บป่วย อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วยจะมีอาการบวมทั้งตัวจากภาวะไข่ขาวในเลือดต่ำ
Protein-calorie malnutrition (PCM) เป็นภาวะที่ร่างกายได้รับพลังงานและโปรตีนไม่สมดุลกับความต้องการ ทำให้ไขมันในร่างกายลดลงเรื่อย ๆ จนกล้ามเนื้อฝ่อลีบ
ภาวะอ้วน ทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนของโรคต่างๆ เช่น เบาหวาน ความดันโลหิตสูง ไขมันในเลือดสูง ซึ่งพบมากในผู้ป่วยสูงอายุ
ภาวะอ้วน ทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนของโรคต่างๆ เช่น เบาหวาน ความดันโลหิตสูง ไขมันในเลือดสูง ซึ่งพบมากในผู้ป่วยสูงอายุ
การศึกษาในหลายประเทศพบว่า ภาวะทุพโภชนาการของผู้ป่วยที่นอนในโรงพยาบาลมักส่งผลให้ผู้ป่วยต้องนอนในโรงพยาบาลนานขึ้นประมาณ 1 สัปดาห์ ส่งผลให้มีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นร้อยละ 31 เมื่อเทียบกับผู้ป่วยโรคเดียวกันที่มีภาวะโภชนาการปกติ และทำให้ผู้ป่วยมีโอกาสเสียชีวิตเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 5 เป็น 12 ทั้งที่ภาวะโภชนาการของผู้ป่วยมีความสำคัญ แต่ระบบบริการปัจจุบันกลับมองข้ามไป นอกจากนี้ประเทศไทยมีเครื่องมือสำหรับการคัดกรองและประเมินภาวะทุพโภชนาการที่หลากหลายเกินไปจนไม่เป็นมาตรฐานเดียวกัน ทำให้การวินิจฉัยผู้ป่วยไม่เป็นไปในทางเดียวกัน อยากทราบว่าการแก้ปัญหาทำได้อย่างไร ติดตามต่อตอนต่อไป
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ https://www.hitap.net/documents/167693